Audio
वन्दै: पुंसां रघुपतिपदैरंगितं मेघलासु
काले काले भवति यस्य सम्योगमेत्य
स्नेहव्यक्ति: चिरविरहजं मुञ्चतो बाष्पमुष्णम् 12
मार्गं तावच्छृणु कथयत: त्वत्प्रयाणानुरूपं
सन्देशं मे तदनु जलद श्रोष्यसि श्रोत्रपेयं
खिन्न: खिन्न: शिखरिषु पदं न्यस्य गन्तासि यत्र
क्षीण: क्षीण: परिलघुपय: श्रोतसां चोपयुज्य 13
अद्रे: शृंगं वहति पवन: किं स्विदित्युन्मुखीभि:
दृष्टोत्साहश्चकितचकितं मुग्द्धसिद्धांगनाभि:
स्थानादस्मात् सरसनिचुलात् उत्पदोदङ्मुख: खं
दिङ्नागानां पथि परिहरन् स्थूलहस्तावलेपान् 14
रत्नच्छायाव्यतिकर इव प्रेक्ष्यमेतत् पुरस्तात्
वल्मीकाग्रात् प्रभवति धनु: खण्टमाखण्टलस्य
येन श्यामं वपुरतितरां कान्तिं आलप्स्यते ते
बर्हेणेव स्फुरितरुचिना गोपवेषस्य विष्णो: 15
त्वय्यायत्तं क्रिषिफलमिति भ्रूविलासानभिञै
प्रीतिस्निज्धैर्जनपदवधूलोचनै: पीयमान:
सद्य: सीरोत्कषणसुरभिक्षेत्रमारूयह्य मालं
किञ्चित् पश्चाद्व्रज लघुगति: भूय एव उत्तरेण 16
त्वां आसारप्रशमितवनोपप्लवं साधु मूर्ध्ना
वक्ष्यत्यध्वश्रमपरिगतं सानुमानाम्रकूट:
न क्षुद्रोपि प्रथमसुकृतापेक्षया सम्श्रयाय
प्राप्ते मित्रे भवति विमुख: किम्पुनर्यस्तथोच्चै: 17
अध्वक्लान्तं प्रतिमुखगतं सानुमाम्श्चित्रकूट:
तुंगेन त्वां जलद शिरसा वक्ष्यति श्लाघमान:
आसारेण त्वमपि शमयेस्तस्य नैदाघमग्निं
सद्भावार्द्र: फलति नचिरेणोपकारो महत्सु 18
छन्नोपान्त: परिणतफलद्योतिभि: काननाम्रै:
त्वय्यारूढे शिखरमचल: स्निग्धवेणीसवर्णे
नूनं यास्यत्यमरमिथुनप्रेक्षणीयामवस्थां
मद्ध्ये श्याम: स्तन इव भुवश्शेषविस्तारपाण्टु: 19
स्थित्वा तस्मिन्वनचरवधूभुक्तकुंज्जे मुहूर्त्तं
तोयोत्सर्गात् द्रुततरगति: तत्परं वर्त्म तीर्ण्ण:
रेवां द्रक्ष्यस्युपलविषमे विन्ध्यपादे विशीर्णां
भक्तिछेदैरिव विरचितां भूतिमंगे गजस्य 20
तस्यास्तिक्तैर्वनगज मदैर्वासितं वान्तवृष्टि:
जम्बूकुञ्चप्रतिहतरयं तोयमादाय गच्छे:
अन्तस्सारं घन तुलयितुं नानिलश्शक्ष्यति त्वां
रिक्तस्सर्वो भवति हि लघु: पूर्ण्णतागौरवाय 21
नीपं दृष्त्वा हरितकशिपं केसरैरर्द्धरूढै:
आविर्भूतप्रथममुकुला: कन्दलीश्चानुकच्छं
दग्धारण्येष्वधिकसुरभिं गन्धमाघ्राय चोर्व्या :
सारंगास्ते जललवमुचस्सूचयिष्यन्ति मार्गम् 22
अम्भोबिन्दुग्रहणरभसांश्चातकान् वीक्षमाणा:
श्रेणीभूता: परिगणनया निर्द्दिशन्तो बलाका:
त्वामासाद्य स्तनितसमये मानयिष्यन्ति सिद्धा:
सोत्कम्पानिप्रियसहचरीसंभ्रमालिंगितानि 23
उत्पश्यामि द्रुतमपि सखे मत्प्रियार्त्थं यियासो:
कालक्षेपं ककुभसुरभौ पर्वते पर्वते ते
शुक्लापांगैस्सजलनयनै: स्वागतीकृत्य केका:
प्रत्युद्यात: कथमपि भवान् गंतुमाशु व्यवस्येत् 24
தொடர்ந்து செல்ல வேண்டும். “உள்ளீடற்ற எதுவும் இலேசானதாக இருக்கும், முழுமையில் அன்றோ கௌரவம் இருக்கிறது” என்னும் மூதுரைக்கு ஏற்றவாறு ஏ மேகமே! இவ்வாறு கனம் மிகுதியான தங்களைத் தூக்கிச் செல்லக் காற்றிற்கு இயலாமல் போகும். இடையிடையே ஒவ்வொரு இதழ்கள் விரிவதால் பச்சையும் தவிட்டு நிறமும் கலந்த கடம்ப மலர்களையும் சதுப்பு நிலங்கள் தோறும் முதன்முதலாக அரும்புகிற காளான்களையும் கடித்துக் கொண்டும் நெருப்பால் வெந்த காடுகளில் பரிமளம் மிக்க மண்ணின் மணத்தைப் பரப்பிக் கொண்டும் செல்கிற மான்கள் தங்களுடைய வழியை சூசகமாக அறிவிக்கும். நீர்மருது மரங்களின் பரிமளம் வீசுகிற ஒவ்வொரு மலையின் மேலும் தங்கள் தங்கிச் செல்லலாம் என்பதை நான் முன்கூட்டியே அறிகிறேன். நீர் நிறைந்த கண்களுடன் மயில்கள் தங்களது பேடுகளின் முன் கட்டியம் கூறி நிற்கும்போது தங்களுக்கு உடனடியாக அவ்விடத்தை விட்டுச் செல்லத் தோன்றாது. இருந்தாலும் நண்பரே, எனக்காக அவ்விடத்தை விட்டு விரைந்து செல்ல விரும்புங்கள்.